-
1 nonsens
Ⅰ m (G nonsensu) (w wypowiedzi, utworze) nonsense U, rubbish U GB; (w zachowaniu) nonsense U- mówić a. wygłaszać nonsensy to talk nonsense- to zupełny a. całkowity nonsens it’s absolute a. complete a. utter nonsense- jego książka to stek nonsensów his book is a load of nonsense- wyrąb lasów to gospodarczy nonsens felling forests is an economic nonsenseⅡ inter. sgt nonsense!, rubbish! GB* * ** * *mi1. (= brak sensu) nonsense, absurdity.2. (= niedorzeczne słowa, postępek) nonsense.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nonsens
См. также в других словарях:
nonsens — m IV, D. u, Ms. nonsenssie; lm M. y «brak sensu, bezsens; powiedzenie, postępek nie mające sensu, absurd, niedorzeczność, głupstwo» Oczywisty nonsens. Stek nonsensów. Mówić, wygłaszać nonsensy. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
